Kolcobrzuch
W poniższym artykule chciałbym zapoznać naszych zwiedzających/czytelników ze szczególnie ciekawą rodziną ryb jaką są kolcobrzuchowate względnie rozdymkowate. Zapewniam, że kto choć raz widział na oczy kolcobrzucha ten z dużą dozą prawdopodobieństwa będzie rozpoznawał je do końca życia. Czemu? Po pierwsze wygląd, który ni jak rybiego nie przypomina. Na myśl ryba, po zamknięciu oczu większości z nas ukazuje się karp, złota rybka, lub szczupak o wrzecionowatym kształcie. Proszę
zamknąć oczy jeszcze raz i wyobrazić sobie małego sterowca z oczami i płetwami względnie piłkę nożną lub piłkę do futbolu amerykańskiego. Jeszcze inaczej, dziecko w wieku przedszkolnym zanim nauczy się rysować „poprawnie” kształt ryby najpierw z uporem będzie rysowało kolcobrzucha.
Ponadto ryby te pozbawione są łusek, a u niektórych występują kolce w okolicach brzucha. Jedną ze swoich zwyczajowych nazw ryby zawdzięczają osobliwej metodzie obrony jaką jest przybranie kształtu kuli poprzez nabranie sporej ilości wody do żołądka gdy są niepokojone. Spoglądając na nie w formie zrelaksowanej aż trudno wyobrazić sobie, że podczas ataku drapieżnika rozdymki są w stanie zwiększyć rozmiary własnego ciała nawet trzykrotnie w zaledwie parę sekund. Jakie jest zdziwienie drapieżnika, który w jednej chwili musi zdać sobie sprawę, że ofiara po prostu nie zmieści mu się do pyska.
Łacińska nazwa rodziny Tetraodontidae wskazuje na to, że wszystkie kolcobrzuchy posiadają cztery zęby i tak w rzeczywistości jest. Mniej lub bardziej zlane ze sobą czasem mogą przypominać papuzi dziób. Rosnąc przez całe życie muszą być nieustannie ścierane. Ponieważ w toku ewolucji zwierzęta te przystosowały się do zjadania twardych bezkręgowców takich jak kraby, krewetki czy okryte mocnym pancerzem mięczaki to ich mięśnie szczękowe, kości zębowe oraz zęby są nad wyraz rozwinięte. Tak daleko idąca specjacja spowodowała szereg zmian w budowie głowy tych ryb, która w szczególności u większych morskich gatunków do złudzenia może przypominać pysk psa.
Po drugie zachowanie się ryb, ich sposób lokomocji porównywalny jest w świecie przyrody
do lotu kolibra. Kolcobrzuch potrafi zawisnąć w toni wodnej, pływać do przodu, do tyły i na boki w płaszczyźnie dzięki temu, że jego głównym napędem są płetwy piersiowe, grzbietowa oraz odbytowa. Płetwa ogonowa służy jedynie za ster, brzuszne w toku ewolucji po prostu zanikły. Proszę nie zdziwić się gdy podczas wycieczki po akwarium Wrocławskiego Zoo, że nasz największy kolcobrzuch mrugnie do państwa okiem. Taką zdolność posiadają bowiem wszystkie gatunki z rodzaju Arothron.
Po trzecie istnieje jeszcze jeden fakt z życia tych zwierząt, który zapada w pamięć. Niektóre gatunki posiadają alkaloid tetrodotoksynę. Ryby te po prostu dla większości organizmów w tym dla nas ludzi są silnie trujące. Tetrodotoksyna to związek tysiąc dwieście razy silniejszy w działaniu niż cyjanek. Jedna dorosła ryba fugu mogłaby posłużyć do zabicia trzydziestu osób. Mięso ryb w przeciwieństwie do skóry, krwi oraz narządów wewnętrznych pozbawione jest trucizny, a na Dalekim Wschodzie uznawane jest za kulinarny rarytas. Jednak aby przyrządzić danie z nadymki wpierw należy ukończyć dwuletni kurs kucharski, a następnie zaliczyć bardzo wymagający egzamin. Niestety certyfikat mistrza fugu nie daje gwarancji na to, że pyszny obiad nie będzie naszym ostatnim w życiu. W historii bowiem zdarzały się przypadki śmiertelne po zjedzeniu
owego przysmaku. Tak czy inaczej zapraszam do podziwiania naszych zwierzaków z bezpiecznej odległości w ciepłym zimową porą pawilonie akwarium Wrocławskiego Ogrodu Zoologicznego.
Źródło Blog- Modern Aqua-Jakub Kordas
http://modernaqua.pl/